Prolog.

Od zawsze był w moim życiu. Odkąd tylko sięga moja pamięć. 

Ale czy to na pewno on? 

Czy on jest tym księciem na białym koniu? 

Od dawna jej pragnę. Pragnę, by z nią być.

 Czuję, że w końcu będziemy razem. 

Nie potrafię zrozumieć jednego. Jak inni mężczyźni
 mogą powierzyć cokolwiek tym wstrętnym

 istotą, które nazwano płcią piękną? 

Oskubią cię, uciekną i tyle po nich zostanie.

 A już, broń Boże, kiedy powierzysz im swoje serce... 

Pojawił się, jakby nie wiem co. Wielmożny królewicz, 

przed którym należy składać ukłony i całować ziemię, po której stąpa.

 Arogancki dupek. 

Mam wrażenie, że ją tracę; że wypada mi z rąk 

niczym wartościowa, porcelanowa lalka. 

A jeśli ją upuszczę, będę tego żałować. 

 Jest pierwszą kobietą, na której mi zależy;

 z którą chciałbym zbudować przyszłość. 

Muszę to przemyśleć. Jak mogłabym podjąć tę decyzję od tak?

 Może to samolubne, ale tutaj chodzi o moje szczęście. 

Dlaczego ona mi to robi? Czy nie potrafi dostrzec tego, 

co do niej czuję? 

Jestem szczęśliwy. Pal licho z tym, 

co kiedyś myślałem, mówiłem. Ona zmieniła wszystko. 

Przegrałem. Dlaczego poniosłem porażkę 

nawet w walce o własne szczęście? 

Odsuwa się ode mnie. Coraz częściej widuję ją w jego towarzystwie. 

Może jest dla mnie jeszcze cień szansy. 

~*~

I jak? Mam nadzieję, że spodobał się wam prolog w takiej formie. Czekam na wasze opinie. 

Zostawiam was z wszystkimi pytaniami. Wszystkiego dowiecie się w swoim czasie. Do usłyszenia :)

A, i zaglądajcie również do zakładki Bohaterzy.Coś wkrótce może się tam pojawić.